Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
De zelfverklaarde gonzo-journalist Hunter S. Thompson liet in zijn kielzog een legendarisch bestaan na "te raar om te leven, te zeldzaam om te sterven", tot in de perfectie beschreven in zijn roman Fear and Loathing in Las Vegas en de daaropvolgende verfilming.
Net zoals Thompson een afvallige was in zijn eigen genre, zijn tatoeëerders evengoed pioniers als het gaat om het revolutioneren van het werk van Thompsons in onderhuidse kunst.
Beginnend met de iconische verwrongen grijns van Raoul Duke, een sigaret bungelend aan zijn mond, vleermuisland achter hem en de Vegas-strip weerspiegeld in zijn zonnebril, vloeien Fear and Loathing-tatoeages uit in een kakofonie van geliefde afbeeldingen en referenties die alleen echte fans zullen herkennen en grijpen aan. De rest van de wereld krabt zich misschien in verwarring, en dat is precies wat Hunter S Thompson zou hebben gewild.
Wonen op het randje is niet voor bangeriken, en minder voor degenen die niet de panache hebben om het er goed uit te laten zien. Thompson was de peetvader van neo-literaire buitenbeentjes, en zijn Fear and Loathing is een bewijs van alle gonzo's, van alle rangen en standen, om hun gekke vlaggen te laten wapperen. Waar je ook kiest om je Fear and Loathing-tatoeage te dragen, draag hem met trots en een ietwat gekke glimlach - omdat je het verdient om lang en raar te leven, en in het gezelschap van degenen die graag op de passagiersstoel springen en meegaan voor de rijden.
