Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
Het krijgen van een tatoeage is een behoorlijk riskant proces als je erover nadenkt. Er kan veel mis gaan, maar tatoeage-bijwerkingen zijn vrij zeldzaam. Men kan echter niet anders dan zich afvragen; naast alle dingen die fout kunnen gaan, is zenuwbeschadiging iets bij het laten tatoeëren, of is het slechts een gerucht dat de ronde doet om ons bang te maken om niet te worden geïnkt?
Het is algemeen bekend dat tatoeages pijn doen. Maar tatoeages doen meer pijn als ze ergens op het lichaam worden aangebracht waar de huid dun en zacht is en er veel zenuwuiteinden zijn. Dergelijke omstandigheden maken het behoorlijk pijnlijk om getatoeëerd te worden; dunne huid betekent dat de tatoeage-naald de zenuwen dicht en zelfs direct bereikt, zodat de hersenen dit soort pijn intenser waarnemen. Dergelijke gebieden omvatten enkels, scheenbeenderen, vingers, geslachtsdelen, de voorkant van de nek, het gezicht, voeten, enz.
Maar als iemand in zo'n gebied of in het algemeen getatoeëerd wordt, veroorzaakt de naald dan daadwerkelijk zenuwbeschadiging? Is dat de echte reden waarom tatoeages pijn doen? Beschadigt de naald gewoon herhaaldelijk de zenuwen en hebben we daar niet eens over nagedacht?
Nou, als dit iets is waar je over hebt nagedacht, ben je op de juiste plek. In de volgende paragrafen zullen we het hebben over tatoeages en zenuwbeschadiging, of dit mogelijk is en hoe vaak het voorkomt. Dus, zonder verder oponthoud, laten we er meteen mee aan de slag gaan!
Zenuwbeschadiging - uitgelegd
Wat is zenuwbeschadiging?
Om de relatie tussen een tatoeage-naald en de zenuwen tijdens het tatoeëren te begrijpen, moeten we eerst kijken naar wat zenuwbeschadiging eigenlijk is.
Zenuwen zorgen ervoor dat impulsen naar de hersenen gaan om te kunnen functioneren. Hierdoor reageer je op verschillende temperaturen, aanrakingen, sensaties, pijn, voel je de wind of de regen, etc.
Wanneer een zenuw beschadigd raakt, wordt de zenuw over het algemeen doorgesneden door een uitwendig letsel, waardoor het getroffen gebied gevoel of beweging verliest. Dit is echter een ernstige blessure; tatoeëren hoort niet in deze categorie. Dit soort zenuwbeschadiging staat bekend als derdegraads zenuwbeschadiging, waarbij de zenuwen ernstig gewond zijn, een operatie nodig hebben en een kleinere kans op herstel hebben.
Nu, als het gaat om kleine of matige zenuwbeschadiging, is er over het algemeen pijn. Welnu, pijn is in dit geval goed omdat het laat zien dat de zenuwen niet zijn doorgesneden; ze functioneren nog steeds. Maar de pijn geeft ook aan dat de zenuwen worden samengedrukt, uitgerekt, blootgesteld aan temperatuurveranderingen, enz. Dit wordt beschouwd als eerstegraads zenuwbeschadiging. Dit soort pijn veroorzaakt ongemak, maar de zenuwen kunnen gemakkelijk herstellen en alles is in een mum van tijd goed en wel.
Hoe ontstaat zenuwbeschadiging?
Verschillende graden van zenuwbeschadiging komen op verschillende manieren voor. Men kan bijvoorbeeld een ernstig ongeval krijgen en gewond raken, of men kan tijdens een sportactiviteit vallen en de zenuwen samendrukken of strekken, waardoor ze bekneld raken of snijden.
Zenuwbeschadiging kan ook worden veroorzaakt of veroorzaakt door een ziekte. Auto-immuunziekten zoals lupus, diabetes, carpaaltunnelsyndroom, het syndroom van Sjorgen of reumatoïde artritis kunnen bijvoorbeeld ook zenuwbeschadiging veroorzaken.
Hoe voelt zenuwbeschadiging aan?
Zenuwbeschadiging manifesteert zich over het algemeen als gevoelloosheid in het gebied waar de zenuwen zijn beschadigd, evenals spierzwakte. Er treden ook tintelingen op in handen en voeten, naast het gevoel dat iets het gebied samendrukt, alsof je een strakke sok of een handschoen draagt. Dit zijn algemene waarschuwingssignalen dat u een arts moet raadplegen en het probleem moet aanpakken, vooral als u niet met een daadwerkelijke verwonding te maken heeft.
Genezen beschadigde zenuwen?
Over het algemeen zijn er drie graden van zenuwbeschadiging. De geringste zenuwbeschadiging wordt als eerste graad beschouwd, terwijl de ergste zenuwbeschadiging de derde graad is. Het is belangrijk om te vermelden dat zenuwbeschadiging in welke mate dan ook op een gegeven moment genezing kan verwachten. Tenzij er sprake is van een ernstige, levensbedreigende situatie, verwonding en zenuwbeschadiging, kunnen zenuwen dankzij operaties herstellen en opnieuw groeien als ze worden doorgesneden.
Het duurt 6 tot 12 weken om te herstellen en opnieuw te groeien. Zenuwen groeien met een snelheid van 1 mm per dag. De nasleep van zenuwbeschadiging kan een maand duren voordat de overblijfselen van de verwonding genezen. Dus in het ergste geval kunt u rekenen op 2 tot 3 maanden hersteltijd.
Zenuwbeschadiging en tatoeages
Tatoeëren en huid
Om de kans te begrijpen dat tatoeage-naalden zenuwbeschadiging veroorzaken, moeten we begrijpen hoe tatoeëren eigenlijk werkt?
Een tattoo-naald creëert een vacuüm in de dermislaag van de huid, waar het vervolgens de inkt overbrengt. Dit proces vindt ongelooflijk snel plaats, aangezien een naald op zijn snelst 3000 keer per minuut in de huid dringt.
De epidermis is de buitenste huidlaag of het huidoppervlak. De dermis is de binnenste huidlaag, waar het meeste zenuwweefsel wordt geplaatst. Het zenuwweefsel voorziet de huid van voeding en zet de receptoren uit, waardoor je dingen voelt en voelt, zoals pijn tijdens het tatoeëren.
Dus het feit dat de tatoeage-naald in de dermis doordringt om de inkt over te brengen, zou logischerwijs impliceren dat er een soort zenuwbeschadiging zou kunnen zijn. We moeten echter benadrukken dat professionele tattoo-artiesten die hoogwaardige gereedschappen gebruiken, de naald nooit echt in de diepte van de dermis laten gaan, of daarbuiten.
Als dit gebeurt vanwege het gebrek aan ervaring of fouten van de artiest, zul je een tatoeage-uitbarsting ervaren; dit betekent dat de inkt onder het dermis-gebied wordt geplaatst, dus de inkt wordt niet op zijn plaats gezet en begint zich buiten de tatoeagelijnen te verspreiden. Dit houdt ook in dat de tatoeëerder te hard heeft gedrukt tijdens het tatoeëren.
Dus, kunnen tatoeages zenuwbeschadiging veroorzaken?
Hoewel de tatoeage-naald wel in contact komt met de zenuwuiteinden, is zenuwbeschadiging tijdens het tatoeëren uiterst zeldzaam. Zoals we echter al zeiden, hoe dieper de naald in de huid gaat, hoe groter de kans op zenuwbeschadiging. Dit gebeurt meestal bij onervaren tatoeëerders.
De kans op zenuwbeschadiging neemt ook toe als je ervoor kiest om je tatoeage ergens gevoelig te laten plaatsen. Gebieden waar de huid dun is en veel zenuwuiteinden heeft, kan een hoog risico vormen op zenuwbeschadiging, vooral bij een onervaren tatoeëerder.
Dergelijke gebieden omvatten;
- Voeten en enkels
- Ellebogen en binnenkant van de bovenarm
- Binnenkant van de pols
- oksels
- Hangt en vingers
- De buitenkant van de schouder
- Bepaalde gezichtszones (ogen, lippen, slapen, enz.)
- Kant van de kuit en scheenbeen
- Achter de knieën en knieën
- Geslachtsdelen
- Ribben
Deze gebieden hebben een extreem dunne huid en talrijke zenuwuiteinden. Het zijn ook, handig, de meest pijnlijke plekken om getatoeëerd te worden. Dus als je toch een tatoeage op een gevoelige plek wilt laten zetten, laat het dan doen door een ervaren professional. Zo minimaliseer je zelfs het kleinste risico op zenuwbeschadiging of tatoeage-uitbarsting.
Handen, voeten, vingers en tenen hebben de grootste kans op zenuwbeschadiging, die zich meestal manifesteert via pijnlijke en onaangename spasmen. Dus, als je dergelijke spasmen ervaart, waarschuw dan de tatoeëerder en vraag hem om zijn tatoeagetechniek te veranderen of iemand anders je tatoeage te laten afmaken.
Laatste gedachten
Zenuwbeschadiging veroorzaakt door tatoeage is uiterst zeldzaam. Dit geldt natuurlijk voor gevallen waarin een tatoeage wordt gedaan door een high-end tatoeëerder, die jarenlange ervaring heeft en zeer professioneel is. En je mag alleen getatoeëerd worden door zulke tatoeëerders. Om zenuwbeschadiging en andere onaangename bijwerkingen van tatoeages (zoals infectie, inktallergie, klapband, enz.)
Als je nog steeds denkt dat er een zenuwbeschadiging kan optreden, raden we je aan de bovengenoemde tattoo-plaatsingen in zeer gevoelige gebieden te vermijden. Door de dunne huid en talrijke zenuwuiteinden neemt de kans op zenuwbeschadiging simpelweg toe. Dus, om het risico te vermijden, ga voor gebieden met een dikkere huid, spieren en minder zenuwuiteinden, zoals de dijen, het gluteusgebied, biceps, onderrug, onderarm, enz.
