Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
De schedel wordt al lang in verband gebracht met veel ideologieën en emoties, vooral onze macabere fascinatie voor sterfelijkheid. Maar zelfs de vroegste oorsprong van het symbool duidt op een veel diepere betekenis: de schedel was een viering van het leven.
Oude beschavingen implementeerden vaak het schedelsymbool en de tatoeage om "de verandering" in iemands leven te markeren, dat wil zeggen, een ontwaken voor de onvermijdelijke koers die het vlees moet nemen.
Veel religies zouden de schedel op verschillende manieren interpreteren. Vroege christenen geloofden dat de schedel het menselijke omhulsel vertegenwoordigde dat was achtergelaten nadat de ziel was vertrokken, terwijl de Kabbalah de schedel vasthield als een teken van wedergeboorte en hoop bij het overlijden van een geliefde. De nu beroemde geschilderde suikerschedels van Dios de la Muerte (Dag van de Doden) vieren de voortzetting van het leven na de dood; een levendige boodschap dat de festiviteiten niet eindigen alleen omdat het lichaam dat doet.
Tegenwoordig worden schedeltatoeages in een aantal stijlen en modes gedragen, van anatomisch nauwkeurig tot gotisch decadent. Velen kiezen voor de schedeltattoo om triomf over dood of tegenspoed te symboliseren, en rebellie in het licht van de regels en hypocrisie van het leven. De schedeltattoo is meer dan alleen een verwijzing naar leven en dood, het is het teken van het eigen vermogen van de drager om de grens tussen de twee te betreden.
Schoonheid en verval zijn de meest aangrijpende toespelingen van de schedel, waarbij de picturale combinatie van schedel en roos een krachtige boodschap uitzendt dat goed en kwaad één en hetzelfde zijn, een contrast dat uit gelijke delen bestaat. Ongeacht hoe je ervoor kiest om de schedel te interpreteren voor je eigen tattoo-kunst, niemand zal je betekenis verwarren.
