Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
De Keltische traditie eert de beer als de incarnatie van de Oermoeder, voor wie we allemaal kinderen zijn en daarom onder haar eeuwige bescherming en leiding.
De Kelten volgden een geloof dat gebonden was aan de aarde en de seizoenen; net zoals de beer in de winter in winterslaap gaat, zo bracht ook het Keltische volk de koude, kale maanden door in rust en bezinning.
Om deze reden is de Keltische beer iemand geworden die diep in contact staat met hun eigen innerlijke cycli en transformatiekrachten, die niet bang is om zich naar binnen terug te trekken en hun bronnen aan te vullen.
De Keltische druïden associeerden de Poolster nauw met de beer en zagen hem als een gids door de donkere winterzonnewende, evenals een beloftevolle figuur tijdens de barre schaarste. Evenzo vertaalt de legendarische naam van koning Arthur zich naar 'beer'.
Traditionele Keltische berentatoeages worden gedragen door mannen die noch de duisternis van de winter vrezen, noch de dood van zelven die niet langer een vruchtbaar doel dienen. Net als de moderne Arthurs doorstaan ze moedig perioden van ontberingen en onzekerheid, waarbij ze diep in hun innerlijke bronnen graven om uiteindelijke overvloed tot stand te brengen.
