De 10 beste UFC-gevechten aller tijden

Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!

In de UFC is een geweldig gevecht nooit ver weg. De organisatie had haar eerste strijdkaart in 1993 en sindsdien zijn er duizenden opwindende wedstrijden geweest.

Het is van kracht tot kracht gegaan en is nu groter dan ooit. Met zoveel memorabele gevechten door de jaren heen, is het erg moeilijk om een top 10 te maken. Wat al deze gevechten gemeen hebben, is dat er veel op het spel stond en het waren allemaal brute gevechten.

Er zijn veel dingen die een geweldig gevecht kunnen opleveren. De underdog kan tegen alle verwachtingen in vechten, het kan een complete knokpartij zijn, of misschien is het een technisch perfecte wedstrijd met twee vechters aan de top van hun spel.

We hebben hier alles als we de 10 beste UFC-gevechten aller tijden bekijken. We hebben ook enkele videolinks toegevoegd, zodat je de chaos opnieuw kunt beleven. Laten we beginnen!

1. Forest Griffin vs. Stephen Bonnar (TUF Finale 1)

In de finale van The Ultimate Fighter in 2005 zou de winnaar een contract krijgen van de UFC. Er stond genoeg op het spel, beide mannen vochten voor hun carrière en probeerden naam te maken in de sport.

Vanaf de eerste bel kon je zien hoeveel het voor beide vechters betekende. Het was een gevecht van teen tot teen dat de volle 15 minuten duurde. Staande ovaties gebeuren meestal aan het einde van een voorstelling, maar deze begon na de 1e ronde bel en stopte niet echt.

Zelfs toen ze moe waren voor het einde van de 3e ronde, stopten ze nooit met proberen elkaar knock-out te slaan. Tegen de tijd dat de laatste bel ging, waren ze allebei uitgeput en bebloed.

Geen van beide mannen verdiende te verliezen, maar het was Griffin die de nauwe maar unanieme beslissing nam. Dat was het epische karakter van het gevecht, de UFC zou contracten aanbieden aan beide vechters. Ze zouden allebei de UFC Hall of Fame betreden.

2. Jon Jones tegen Alexander Gustafsson (UFC 165)

Dit gevecht was Jon Jones' 6e verdediging van zijn licht zwaargewicht titel. Bones ging er in na een overwinningsreeks van negen gevechten met een algemeen record van 18-1. Het was eerlijk om te zeggen dat hij de grote favoriet was.

Het was een underdog-titel die Gustafsson spoedig op de proef zou stellen. Hij verdiende respect met een 15-1 record van zijn eigen gaan in de wedstrijd. Hij liet meteen zien dat hij op dit niveau thuishoorde door Jones met herhaalde stoten onder druk te zetten.

Jones werd vroeg geknipt en het leek erop dat hij niet voorbereid was op wat Gustafsson naar hem kon gooien. Tot ieders verbazing was hij in staat om door de beruchte verwijderingsverdediging van Jones te komen, hoewel Jones snel herstelde.

De rest van de strijd was een heen en weer strijd die veel hart en moed toonde. Tegen het einde van het gevecht was het gezicht van Jones bebloed en waren beide mannen uitgeput.

Het kwam tot een beslissing waarbij velen vonden dat de underdog genoeg had gedaan, maar de juryleden waren het daar niet mee eens, waarbij Jones de winnaar uitriep. Het was niet het resultaat dat hij wilde, maar de Zweedse jager had Jones verder geduwd dan iemand had verwacht in een epische strijd.

3. Chuck Liddell vs. Wanderlei Silva (UFC 79)

Er zijn veel momenten in vechtsporten waar het gevecht de hype niet waarmaakt. Je wilt de wedstrijd zo graag zien, alleen dat hij niet levert. Bij UFC 79 bleek echter het tegenovergestelde waar.

De reden waarom dit gevecht zo was uitgekeken, was te wijten aan het feit dat beide mannen eerder onder verschillende organisaties vochten, met Silva in PRIDE en Liddell die vochten met UFC. Ten slotte was het de UFC die hen in de achthoek bij elkaar kon brengen.

De start van het gevecht was erg terughoudend omdat geen van beide vechters bereid was om deel te nemen. Dat ging uit het raam toen de dingen tot leven kwamen met iets meer dan een minuut te gaan in de 1e. Beide mannen zwaaiden hard naar elkaar. Die actie ging door in de 2e ronde in een wedstrijd waar Liddell de overhand begon te krijgen.

Beide mannen waren nog steeds in staat om aanzienlijke klappen uit te delen, maar Liddell bleef zijn dominantie doen gelden in wat uiteindelijk een enorme overwinning voor de UFC-legende werd. Het was een tijd waarin de pre-match-hype echt werd waargemaakt, waarbij beide mannen de eer kregen voor een prachtige wedstrijd.

4. Frankie Edgar tegen Gary Maynard III (UFC 136)

In 2011 hadden deze vechters elkaar al twee keer ontmoet, waarbij het eerste gevecht naar Gary Maynard ging via unaniem besluit en het tweede gevecht een trekking in split decision was. Het waren geweldige gevechten, maar hun derde gevecht zou ze allemaal verslaan.

Maynard had tot dusverre de eerste twee gevechten gewonnen en het leek alsof hij voorbestemd was voor een overwinning in de 1e ronde toen hij een enorme uppercut kreeg. Een spervuur van stoten volgde en Edgar slaagde er op de een of andere manier in om overeind te blijven.

Het leek alsof hij weer bij zinnen was gekomen en hersteld was toen Maynard nog een enorm schot landde met nog iets minder dan twee minuten te gaan. Deze keer ging Edgar naar beneden en het einde leek zeker nabij.

Maynard was niet in staat hem vast te pinnen, maar slaagde er toch in hem te raken met een nieuwe gemene uppercut en een knie, die Edgars neus brak. Hij overleefde en de 2e en 3e ronde waren schadebeperking van Edgar, boksen en bewegen om stakingen te voorkomen.

Met nog maar een minuut te gaan van de 4e ronde, was het deze keer Edgar die een enorme uppercut zou landen. In tegenstelling tot zijn tegenstander liet hij geen kans onbenut en maakte hij de klus af. Het was een verdiende beloning voor de ongelooflijke moed die hij toonde in de 1e ronde.

5. Diego Sanchez vs. Clay Guida (TUF 9 Finale)

Als er een lijst was met de beste starts ooit voor een UFC-gevecht, dan zou dit ongetwijfeld nummer één zijn. De scheidsrechter riep "laten we naar de oorlog gaan" en dat is precies wat de twee mannen deden, terwijl ze naar elkaar toe stormden als honden die aan een lijn waren vastgebonden.

Sanchez en Guida stonden daar maar te slingeren als wildemannen totdat Clay Guida gewond raakte en zich moest terugtrekken. Het was ongelooflijk intens en de ademloze start ging door met Guida die in staat was om zelf enkele aanvallen uit te voeren en een takedown te claimen.

Guida leek de overhand te krijgen toen Sanchez een zoete trap op het hoofd landde die eruitzag alsof het het gevecht kon beëindigen. Hij wist te overleven, ook al bleef hij klappen opvangen.

Een groot deel van de 2e ronde werd op de vloer gevochten, maar het was nog steeds brutaal. Het tempo vertraagde een beetje in de 3e maar dat was geen verrassing gezien de intensiteit. Sanchez zou door middel van split decision winnen, maar de fans die toekeken wisten dat ze zojuist een gevecht hadden gezien dat ze nooit zouden vergeten.

6. Amanda Nunes tegen Chris Cyborg (UFC 232)

Gewoonlijk moet een gevecht om als groot te worden beschouwd, op zijn minst een paar rondes duren. De clash tussen Nunes en Cyborg duurde niet eens een minuut. Toen hij de strijd aanging, leek het alsof Cyborg onverslaanbaar was. Ze had een 20-1 record met als enige smet op haar MMA-cv een nederlaag in haar allereerste gevecht 13 jaar eerder.

Toen kwam Amanda Nunes, een echte kanshebber, maar iemand wiens 16-4-record niet zo indrukwekkend was. In het gevecht zou Nunes echter haar waarde laten zien in een brute minuut van actie.

De twee begonnen vrijwel onmiddellijk klappen uit te delen, maar ongeveer 25 seconden later landde Nunes haar eerste grote kans. Cyborg was geschokt, maar reageerde door in de aanval te gaan. Zeven seconden later werd ze neergeslagen door een ander enorm schot.

In de seconden die volgden zette Nunes haar tegenstander nog twee keer neer. Elke keer toonde Cyborg een krijgersgeest om weer swingend op te staan. Het volgende schot belandde echter vlak op haar kaak. Ze was weer beneden en de scheids riep het gevecht af.

Dit was een geweldige prestatie van Nunes, die de eerste vrouw in de geschiedenis van de UFC werd met twee riemen, waarmee Cyborgs vedergewichtkroon werd toegevoegd aan het bantamgewichtkampioenschap dat ze al in haar bezit had.

7. Chuck Liddell tegen Tito Ortiz I (UFC 47)

Dit is mogelijk het beste paar gevechten in de UFC-geschiedenis. De twee ontmoetten elkaar voor het eerst in UFC 47. Ze waren goede vrienden geweest, maar de competitieve wereld van de UFC maakte daar een einde aan. Liddell was de underdog, maar hij zou al snel zijn waarde bewijzen.

Hij landde een reeks zware aanvallen in de eerste ronde die Ortiz ernstig pijn deed. Hij kon nooit meer vaart krijgen. Liddell liet hem tegen de kooi drukken en na een reeks zware stoten maakte de scheidsrechter een einde aan de wedstrijd.

De twee zouden elkaar weer ontmoeten in UFC 66. Tegen die tijd waren de oude vrienden vijanden geworden. Het was weer een schitterend gevecht waarbij Liddell opnieuw won via knock-out. Ortiz zou uiteindelijk wraak nemen in 2022 met een knock-out in de eerste ronde in hun derde en laatste gevecht.

8. Anderson Silva tegen Chael Sonnen (UFC 117)

Anderson Silva ging naar UFC 117 en had een overwinningsreeks van 11 gevechten en zag er onverslaanbaar uit. Hij werd vergeleken met de uitstekende Chael Sonnen die van de gelegenheid gebruik maakte om in de aanloop naar de wedstrijd veel trash talk te geven.

Niet veel gaven Sonnen een kans, maar hij bewees al snel dat veel mensen het bij het verkeerde eind hadden vanaf de 1e ronde. Hij domineerde de kampioen bijna het hele gevecht en een unaniem besluit in zijn voordeel leek onvermijdelijk.

Het aantal stakingen was enorm zwaar voor Sonnen, die op het punt stond een enorme schok te veroorzaken. Het einde liet echter zien dat je nooit zeker kunt zijn van de overwinning voordat de laatste bel is gegaan.

Met nog iets meer dan 100 seconden te gaan in het gevecht, maakte Sonnon een fout toen hij op de grond lag en Silva besprong hem door hem op te sluiten in een driehoekige armbar. Silva was tijdens het gevecht niet op zijn best, maar het toonde zijn nooit-zeggen-die-houding.

De twee vochten een paar jaar later opnieuw, maar deze keer won Silva door een veel beslissender TKO in de 2e ronde.

9. Brock Lesnar tegen Shane Carwin (UFC 116)

Brock Lesner was betrokken bij een aantal ongelooflijke UFC-gevechten, maar geen enkele was beter dan zijn gevecht met Shane Carwin. In de eerste ronde domineerde Carwin volledig en het leek erop dat het gevecht elk moment zou eindigen.

Lesner overleefde het op de een of andere manier en was opgelucht toen hij de bel voor het einde van de ronde hoorde. In de 2e ronde werden de rollen omgedraaid. Lesner viel Carwin aan en haalde hem neer, en bracht toen wat kwaliteitsgrond en pond toe.

Lesner kreeg zijn tegenstander in een armdriehoek en hij zou hem niet laten herstellen. Hij trok het geleidelijk aan totdat Carwin geen optie meer had om af te tappen. Lesnar liet zien dat hij een waardige wereldkampioen was.

10. Zhang Weili vs. Joanna Jedrzejczyk (UFC 248)

Dit was een gevecht dat beroemd werd door een afbeelding die de brutaliteit van de sport liet zien. Na het gevecht was er een enorme striem op het hoofd van Jedrzejczyk gegroeid, wat een teken was van hoe episch het was geweest.

Het was een gevecht dat de hele afstand ging waarbij Weili de beslissing kreeg. Wat aan die beslissing voorafging, was een technisch perfect gevecht tussen twee vrouwen op de top van hun kunnen.

Beiden toonden ongelooflijke taaiheid en het publiek genoot van elke seconde. Het was een van de recentere gevechten op deze lijst, maar een die zijn plaats als een van de klassiekers aller tijden verdient.